Έχω την αίσθηση οτι (παρα)χάλασε η Σαντορίνη

Μετά από σχεδόν μία εβδομάδα αποφασίζω να ξαναγράψω. Αφορμή το μίνι ταξίδι μας στη Σαντορίνη και οι εντυπώσεις μου από αυτό.

Ίσως λοιπόν να έχω παραξενέψει αρκετά. Ίσως να έχω μεγαλώσει και τα γούστα μου να έχουν αλλάξει σημαντικά και προς άλλες κατευθύνσεις. Ίσως, ίσως, ίσως αλλά η Σαντορίνη δεν με εντυπωσίασε. Ή -για να ακριβολογώ- με έκανε να μπουχτήσω και να μην περάσω όσο καλά θα ήθελα.

• Οι κυριλέ και φραγκάτοι Γιαπωνέζοι έχουν μεταμορφωθεί σε φτωχομπινεδιάρηδες σακιδιάτους Κινέζους
• Τα σακίδια έχουν αυξηθεί κατά κόρον τόσο σε Έλληνες όσο και σε ξένους
• Στο Franco’s ότι πιείς τιμάται από 13 ευρώ και πάνω, εκτός αν πάρεις αναψυκτικό ή χυμό οπότε μπορεί να πέσεις και κάτω από 10.
• Για να βρεις μπαρ την Οία πρέπει να κάνεις αίτηση. Κυριαρχούν τα σουβλατζίδικα καιοι ταβέρνες με τις τσιπούρες-ορθή γωνία.
• Στην περατσάδα των Φηρών υπάρχει μόνο το Franco’s. Για οτιδήποτε άλλο πρέπει να πας προς το Φηροστεφάνι
• Το φαγητό που δοκιμάσαμε ήταν από εντελώς αδιάφορο (μεσημεριανές ταβέρνες) έως ΚΑΚΟ (εστιατόριο Σελήνη). Μοναδίκή εξαίρεση η “Σάλτσα” και το ταβερνάκι “Μεταξύ μας” στην Έξω Γωνιά
• Το μποτιλιάρισμα τα Φηρά είναι στην ημερήσια διάταξη, ενώ το παρκάρισμα καθαρά θέμα τύχης.
• Για 400 ευρώ το βράδ, κάποια ξενοδοχεία σε κοιμίζουν σ…σουμιέδες ή καναπέδες τύπου φουτόν
• Ο Αθηνιός εξακολουθεί να αποτελεί εικόνα ντροπής για το πλέον διαφημισμένο Ελληνικό νησί.

Μετά από όλα αυτά, θα έλεγα πως “ΟΚ καλά περάσαμε αφού είμασταν όλοι μαζί, αλλά φτάνει. Του χρόνου πάλι. Και ενδεχομένως και σε άλλο ξενοδοχείο”.

Παρ’ όλα αυτά η Σαντορίνη ως εικόνα παραμένει πάντα μαγική. Η καλντέρα σου κόβει την ανάσα όσες φορές και αν πας, ότι ώρα της ημέρας και αν βρεθείς εκεί. Η Οία παραμένει πάντα ρομαντική ενώ το ηλιοβασίλεμα της -εξαιρώντας το σχετικό χειροκρότημα που πέφτει- είναι ένα θέαμα που δύσκολα συναντάς αλλού και που όσες φορές και αν το δεις, θες κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο…